BLOGGING STARTS WITH WHAT?

Paano ba sinisimulan ang blog? Anyone? It's the 4th day of March, year 20 and 12, sunday. Nakaupo ako ngayon sa harap ng laptop habang pinipiga ang isip kung anong pwedeng maisulat para sa una kong blog. (At the same time, nagna-9gag mode, multitasking lang. Hihihihi). Sabi sakin noon, kung magsusulat daw ako ng anumang uri ng sulatin, dapat ko raw munang gawin ang isang ritwal. Itinuro 'to sakin ng boss ko nung internship. He said, “Chris, you should think first of the greatest moments or experiences of your life before writing anything.” Ang totoo, hindi naman talaga sa wikang Ingles niya sinabi yun. Nyaha! Anyway, he explained, that with those great memories of mine, I can write with positivities. Positivities na tutulong sakin para mapiga ang mga creative juices ko, kung meron man. Sa mga sandaling ito, ginagawa ko na ang ritwal. Honestly.

Crock! Crock! Crock! (sound of crickets)

After 23 minutes. Baka maubos lang ang araw ko sa kakaalala ng mga greatest experiences ko at hindi na ko makasulat. (Para sa nagbabasa dyan) Dora's way of speaking --- Ola! Tulungan mo ko mag-isip ng mga moments? Meron ka bang naaalalang good memories with me? (Limang secondo na titigil) Very good! Hihihi... Interactive lang??

Kung tatanungin kung bakit ako nagsimula na mag-blog, eh maybe, this would be a start to post and share any entries of my life experiences and journeys. This will be the time para naman mabasa ng ibang tao kung ano at sino ako sa pamamagitan ng mga journals na isusulat ko. And with these, baka may matutunan sila (hopefully) mula sakin, if meron man. And actually, nagblog ako dahil nainggit din ako sa mga kaibigan kong nagbloblog. Hehehe. But, see? Meron din kayang nabibigay na magandang dulot ang inggit. Dahil sa inggit, nagsimula na ko mag-blog. Which means, I can excercise my creativities, imaginations and mental abilities to write and think beyond any limitations.

But going back to my question that says, ano ba talaga ang pwedeng maisulat bilang panimula sa isang blog? Pagpapakilala ng sarili? Hmmm, nope. I don't think so. Dahil kung ibibigay ko kung sino at ano ako, maaaring pindutin ng kahit sino mang mambabasa diyan, as in mambabasa diyan ang “Close tab” button. Maybe because, they would find it quite boring to tell them those informations about me. Tsaka this is not a bio-data to share those stuffs. For me, my daily journals will be the puzzle pieces for others to know me. (Corny ba?!) Hehe.

Anyway, hindi pala madaling simulan ang magkaroon ng blog. Pero, ganito naman yata talaga ang nagsisimula. Sa susunod na mga journals ko, sana mas maging magaling pa ako magsulat. Tagal na rin kasi akong hindi nakapagsusulat. Mabuti nalang, I was effectively influenced ng mga kaibigan kong matagal nang nag-bloblog. Atleast, meron na kong lugar ng pagbubuhusan ko ng mga kaligayahan, kasaganahan, kalungkutan, kasawian at kasiyahan ko at kung ano pa mang kakakaka ko sa buhay,

:))

I will end this first journal by sharing you the qoute that says,

“Your blog is what you say when there is nobody standing over your shoulder telling you what to do.” - LORELLE